Η άνοδος της ασημαντότητος

Δανείζομαι τον τίτλο της αναρτήσεως από το ομώνυμο βιβλίο του Καστοριάδη, με τον πολύ εύγλωττο τίτλο, που περιέχει συρραφή μελετών/δοκιμίων του της δεκαετίας του '80 και των αρχών αυτής του '90, πολλές εκ των οποίων έχουν αποδειχθεί προφητικές.

Δεν ξέρω αν τον είχε υπ' όψιν του και ο Σφακιανάκης, όταν τραγούδησε "πήραν οι ασήμαντοι αξία, τίποτα δεν έχει σημασία" (2005)!

Αλλά και οι δύο αυτές φράσεις είναι τρομερά ακριβείς ως προς την πνευματική (και όχι μόνον) ζωή του σήμερα. Ανάγουμε σε θέσφατο και απολυτοποιούμε την ορθότητα οποιασδήποτε πομφόλυγας (μπαρούφας, νεοελληνιστί) γραφεί στα ΜΚΔ και αναπαραχθεί από κάποιο πλήθος ανοήτων, που δεν θα υπεισέλθουν στην βάσανο της κριτικής! Σε σημείο η άποψη κάποιου τυχάρπαστου να κυριαρχεί της γνώμης ενός ειδικού/επιστήμονα, επειδή έχει συγκεντρώσει περισσότερα "like"!!!

Αντίρροπη στην παρακμιακή αυτή κατάσταση μπορεί να σταθεί η (επιδεικτική) περιφρόνηση. 

Πολιτική ορθότητα και αριστοτελικό μέσο

Είναι ευρέως αντιληπτό ότι στην εποχή μας προωθείται/επιβάλλεται ένας αυστηρός κώδικας εκφράσεως και συμπεριφοράς, που χαρακτηρίζεται από υπερευαισθησία σε ζητήματα ατομικών δικαιωμάτων και διαφορετικότητος και είθισται να αναφερόμαστε σε αυτόν ως "πολιτική ορθότητα".

Ωστόσο, παρά την επικοινωνιακή χρήση δημοφιλών, θετικώς φορτισμένων εννοιών όπως "ελευθερία", "δημοκρατία", "αυτοδιάθεση", "δικαίωμα", κλπ, παρατηρούνται, εν τη πράξει, ολοκληρωτικές συμπεριφορές στην προσπάθειά προωθήσεώς του, βασιζόμενες σε αυθαίρετες και στρεβλές ερμηνείες των εν λόγω εννοιών (που οδηγούν έως και σε αντιστροφή του ουσιαστικού τους περιεχομένου).

Ενώ εμφανής είναι και η υποκριτική αντίφαση του "σεβασμού στην διαφορετικότητα", καθώς αναγνωρίζονται μόνο συγκεκριμένες "διαφορετικότητες", ενώ όποια βρίσκεται εκτός του επιθυμητού πλαισίου λοιδορείται και διώκεται, μέσω ενός ιεροεξεταστικού συστήματος, που δεν αποδέχεται αμφισβήτηση της αυθεντίας του.

Διαμόρφωση γνώμης στην σύγχρονη εποχή

Ο Οδυσσέας Ελύτης στην συλλογή "Τα Δημόσια και τα Ιδιωτικά" έχει ένα εκπληκτικό κείμενο για την ακρισία των μαζών στα πολιτικά ζητήματα και το πόσο ευεπίφοροι είναι κάποιοι στο να αποδίδουν "ταμπέλες" σε άλλους, χωρίς να εξετάζουν σε βάθος την σκέψη τους.