Το "Πολυτεχνείο" και η απήχησή του

Μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσεως, πολλά μεταπολιτευτικά θέσφατα έχουν αρχίσει να αμφισβητούνται από την κοινή γνώμη, μεταξύ αυτών και το "Πολυτεχνείο".

Οι υπερασπιστές της "γενιάς του Πολυτεχνείου" είθισται να χρησιμοποιούν κατά των επικριτών τους το εύκολο όπλο της μομφής ως "νοσταλγών της χούντας".

Δεν συμμερίζομαι, όμως, ότι το "Πολυτεχνείο" επιχειρείται να απαξιωθεί από νοσταλγούς της δικτατορίας. Για τον απλούστατο λόγο πως έχει απαξιωθεί στην συνείδηση του κόσμου εξ αιτίας της υπερβολικής καπηλείας του από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές του!

Η άλλη όψη του μεταναστευτικού

Η κυρίαρχη και ευρέως διαδεδομένη αντίληψη για το μεταναστευτικό ζήτημα είναι πως πρόκειται για ένα εξωγενές φαινόμενο (για κάποιον παρατηρητή εντός του «δυτικού» κόσμου), προκαλούμενο από έναν συνδυασμό συνθηκών σε υποανάπτυκτες περιοχές του πλανήτη, όπως υπεργεννητικότητα, οικονομική υστέρηση, πολεμικές εχθροπραξίες, κ.α.

Αυτό που με απασχολούσε πάντοτε ήταν η δαπάνη τεραστίων ποσών (για τα δεδομένα τους) από τους μετανάστες, για την μετάβασή τους στην «Γη της Επαγγελίας» και η σχετική απάθεια για το φαινόμενο των ηγεσιών στις χώρες προορισμού. Άραγε η απάθεια αυτή οφειλόταν σε αδυναμία αντιμετώπισης του φαινομένου, αδυναμία κατανόησης των μακροχρόνιων επιπτώσεών του, ή κάτι άλλο;

Προ καιρού, υπέπεσε στην αντίληψή μου, σε μία συνήθη διαδικτυακή μου περιήγηση, ο όρος «replacement migration» («αναπληρωτική μετανάστευση» θα τον απέδιδα στα ελληνικά). Αναζητώντας περισσότερα σχετικά στοιχεία, κατέληξα σε ένα δελτίο τύπου του ΟΗΕ, από τις 13/03/2000 [1], που αναφερόταν σε μία εκτενή μελέτη του οργανισμού για το φαινόμενο [2].