[Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί σύνοψη των εντυπώσεων που απεκόμισα κατά την διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας και εγράφη αμέσως μετά την απόλυσή μου.]
Αναντιρρήτως, η στρατιωτική θητεία είναι μία χρονική περίοδος της ζωής των ανδρών (ή ακριβέστερα των ανδρών που δεν φυγομαχούν) που αφήνει ανεξίτηλα σημάδια πάνω τους.
Κατ’ αρχάς, πρέπει να αποσαφηνισθούν, νομίζω, ορισμένα θεμελιώδη ζητήματα για την αναγκαιότητα ή μη της υπάρξεως στρατού, καθώς και της μορφής που αυτός πρέπει να έχει (αμιγώς επαγγελματικός, εφέδρων, μεικτός).
Η θέση της πατρίδος μας στο ιστορικό-γεωπολιτικό γίγνεσθαι είναι τέτοια που απαιτείται σημαντική ισχύς για την διασφάλιση της ελευθερίας της, καθώς και την προάσπιση των εκτός συνόρων ομοεθνών μας και της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Βεβαίως η ισχύς μίας χώρας είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων (οικονομία, δημογραφικός παράγων, πολιτισμική ακτινοβολία, συνοχή στο εσωτερικό, παιδεία, κλπ), αλλά η στρατιωτική ισχύς παραμένει – καλώς ή κακώς – από αρχαιοτάτων χρόνων ένας βασικότατος συντελεστής στον καθορισμό της ισχύος μίας χώρας.