Έγραψε, χθες, μια κριτική για την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία η βετεράνος στο διπλωματικό ρεπορτάζ Κύρα Αδάμ.
Κρίμα για μία σοβαρή δημοσιογράφο να επιστρατεύει τέτοιας κακίστης ποιότητος επιχειρήματα για να υποστηρίξει την άποψή της. Αναφέρομαι στα ποσοστά "εκπτώσεων", που καταγράφει.
Μια απλή επίσκεψη στο Google-Maps είναι αρκετή, για οποιονδήποτε, να ανακαλύψει ότι:
- Η απόσταση Κρήτης-Κύπρου στον άξονα Α-Δ είναι περίπου 340 νμ.
- Η απόσταση Κρήτης-Αιγύπτου στον άξονα Β-Ν είναι περίπου 240 νμ.
"Η απόσταση των ανατολικών ακτών της Κρήτης μέχρι τον 28ο μεσημβρινό, που είναι πλασματικά το ανατολικό άκρο της ελληνο/αιγυπτιακής ΑΟΖ, είναι μόνον 80νμ, ενώ η πλήρης ΑΟΖ της Κρήτης είναι 200νμ."
Εστιάζει, δηλαδή, στον άξονα Α-Δ, στηλιτεύοντας την μερική οριοθέτηση και εξαγάγει το συμπέρασμα ότι απεμπολήσαμε 120νμ ΑΟΖ! Για την παρουσίαση αυτού του αποτελέσματος, όμως, μετράται η απόσταση από το θεωρητικό όριο των 200νμ.
Παραβλέποντας το ότι η δυνητική επέκταση της οριοθετήσεως δεν απεμπολήθηκε, αλλά μετατέθηκε στο μέλλον (αρκεί να μην έχει την τύχη των χωρικών υδάτων!) φρονώ ότι η επιχειρηματολογία αυτή είναι αφελής (ή προπαγανδιστική), αφού ακόμη και στην περίπτωση της "μέσης γραμμής" δεν υπήρχε περίπτωση να έχουμε ΑΟΖ 200νμ, όπως αποδεικνύουν οι αποστάσεις, οπότε, πάλι, κατά την "λογική" του άρθρου, θα μετρούσαμε απώλειες.
Δεν αμφισβητώ τα 80νμ έως τον 28ο μεσημβρινό. Ενίσταμαι στην αυθαίρετη εκτίμηση ότι η Κρήτη έλαβε το 40% της ΑΟΖ που εδικαιούτο ("πλήρης ΑΟΖ" χαρακτηρίζεται στο άρθρο). Και διερωτώμαι με ποιά οριοθέτηση η Κρήτη θα ελάμβανε 200νμ ΑΟΖ, όταν οι αποστάσεις της με τις αντικείμενες ακτές Αιγύπτου και Κύπρου είναι μικρότερες των 400νμ. Εκτός αν πρέπει να θεωρούμε ότι μόνο εμείς δικαιούμαστε 200νμ και οι υπόλοιποι υποχρεούνται να μας ευχαριστήσουν που τους επιτρέπουμε να εξασφαλίσουν ό,τι περισσεύει…
Για να γίνω πιο κατανοητός θα προβάλω την λογική του άρθρου στην περίπτωση των χωρικών υδάτων.
- Τα χωρικά μας ύδατα είναι 6νμ και έχουμε δηλώσει ότι θα επεκταθούν στα 12νμ εν ευθέτω χρόνω. Συνάγεται ότι έχουμε παραιτηθεί οριστικώς της επεκτάσεως; Πώς, λοιπόν, η μερική οριοθέτηση έως τον 28ο μεσημβρινό ερμηνεύεται ως οριστική παραχώρηση της περιοχής ανατολικότερα στην Τουρκία;
- Η απόσταση Χίου-Τσεσμέ είναι ~5νμ, κατά συνέπεια τα χωρικά μας ύδατα είναι ~2,5νμ. Είναι δυνατόν αυτό να μεταφράζεται ότι χρησιμοποιούμε τα 2,5/12 (~21%) των όσων δικαιούμαστε; Διότι έτσι αντιλαμβάνομαι την επίκληση του μεγίστου ορίου των 200νμ από την κ. Αδάμ.
Και για να μην θεωρηθεί ότι
μεροληπτώ υπέρ της συμφωνίας, θα αντιπρότεινα το άρθρο του κ. Μίχα, στο "Defence-Point",
που ασκεί κριτική επί της στρατηγικής, χωρίς να καταφεύγει σε "μαγείρεμα"
αριθμών για να εντυπωσιάσει και να φανατίσει.
Συνοψίζοντας:
- Μπορεί στο απώτερο μέλλον να αποδειχθεί ότι de facto έχουμε παραιτηθεί του δικαιώματός μας, αλλά επί της παρούσης, de jure, δεν προκύπτει κάτι τέτοιο.
- Στην καλύτερη περίπτωση, η ΑΟΖ της Κρήτης προς τα ανατολικά θα είχε έκταση ~340/2=170νμ, επομένως τα 200νμ χρησιμοποιούνται καταχρηστικώς, για δημιουργία εντυπώσεων.
Κακώς, λοιπόν, επιστρατεύονται τέτοια άκοπα επιχειρήματα φθηνού εντυπωσιασμού (να εμφανιστούν μεγάλα ποσοστά "εκπτώσεων"), όταν κριτική επί της συμφωνίας μπορεί να ασκηθεί σε πιο στέρεες βάσεις. Καταντά αποπροσανατολιστικό να δίνουμε υπερβολική σημασία στα ποσοστά, για επικοινωνιακούς λόγους, περιφρονώντας την μεγάλη εικόνα, της στρατηγικής. Γι’ αυτό και κατέθεσα ως αντίβαρο στην "ποσοστολογία" το άρθρο του κ. Μίχα, προηγουμένως.
Εν τέλει, άδηλο το μέλλον. Αυτό θα αποδείξει αν η συμφωνία με την Αίγυπτο υπήρξε μία κίνηση τακτικής, εντεταγμένη σε μία ευρύτερη στρατηγική, που θα αποδώσει καρπούς σε βάθος χρόνου (οπότε θα ανταμειφθούμε για τις όποιες υποχωρήσεις), ή ήταν μία βεβιασμένη κίνηση πανικού, που μας ανάγκασε σε αθέμιτες παραχωρήσεις.
ΥΓ1:Έχω την απαίτηση από κάποιους δημοσιογράφους, με ιστορική διαδρομή στον χώρο, να αίρονται στο ύψος των περιστάσεων, ως προς την ποιότητα του λόγου τους, και να μην παρασύρονται από την εν γένει ροπή του δημοσίου λόγου προς την καφενειακή/οπαδική επιχειρηματολογία.