Προβληματισμοί με αφορμή την "Αντιγόνη"

[Σχόλιο με αφορμή την "Αντιγόνη" του Σοφοκλέους, που παρουσίασε, το θέρος του 2015, το ΔηΠεΘε Βεροίας.]

Αρκετά επίκαιρα μηνύματα σχετικά με την εξουσία. 

Ο Κρέων εκτός από αρνητικώς φορτισμένος χαρακτήρας, λόγω της αλαζονείας του, δεν πρέπει να αγνοηθεί ως πρότυπο, καθώς οι αρχές που εκφράζει για τον τρόπο διακυβερνήσεως και το δίκαιο είναι σωστές και διαχρονικές. Βέβαια, πάσχει από την απολυτότητα της σκέψεώς του και την έλλειψη διακρίσεως, που τον οδηγεί στο να μην μπορεί να εφαρμόσει με σωστό τρόπο τις ορθές θεωρητικές του ιδέες (ένας Βαρουφάκης της εποχής άραγε;). 

Εκπληκτική η σύγκρουση δύο κόσμων που εκφράζονται από τον Κρέοντα και την Αντιγόνη. Χαρακτηριστικό ίσως δείγμα της ουσίας της τραγωδίας, που δεν είναι να καθοδηγήσει, αλλά να προβληματίσει. Μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα ποιός έχει το δίκιο με το μέρος του; Και οι δύο έχουν δίκιο εν μέρει και οι δύο σφάλλουν εν μέρει. Είναι αυτό που διακηρύσσει ο Ζουράρις ως θεμελιώδη σκέψη του ελληνικού πολιτισμού, το "συναμφότερον". 

Συμπληρωματικώς, μέσω του Κρέοντα, δεν θίγεται και η αμφιταλάντευση του ηγέτη ανάμεσα στο καθήκον και στο συναίσθημα; Το δίλημμα που έχει να αντιμετωπίσει (για το οποίο ωστόσο ο ίδιος δεν προβληματίζεται, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να απασχολήσει τον θεατή), ανάμεσα στην εφαρμογή του Νόμου και στην ελαστικοποίησή του δεν θυμίζει την φράση του Καραμανλή (του γέρου) "στέγνωσα την ψυχή μου για να κυβερνήσω";  

Τέλος, μια που συζητούμε τον τελευταίο καιρό για τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδος, έχουμε συνειδητοποιήσει την διαφοροποίηση της ελληνικής σκέψεως, που στηλιτεύει από τότε την τυφλή - άνευ ελαφρυντικών - εφαρμογή του Νόμου, εν συγκρίσει με την άτεγκτη δυτική χριστιανική ηθική (που παρήγαγε την Ιερά Εξέταση), ή την γερμανική (προτεσταντική) ανελαστική οικονομική στρατηγική;