Θα προσπαθήσω να απαντήσω το ερώτημα του τίτλου, για τον λόγο εορτασμού της 28ης/10, κυρίως διότι, στο πλαίσιο της ιστορικής αποδομήσεως, παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια τάση υποβαθμίσεως αυτής της επετείου, με προεξάρχοντες τους δημάρχους Αθηνών και Θεσσαλονίκης.
Δεν είναι μοναδική η περίπτωση της 28ης/10, το ίδιο συμβαίνει και με την άλλη μεγάλη επέτειό μας, της 25ης/3. Και εκεί εορτάζουμε την έναρξη του αγώνα, όχι την ευόδωσή του.
Οι επέτειοι, απ’ εναντίας, των Βαλκανικών πολέμων συμπίπτουν με την απελευθέρωση πόλεων/περιοχών, άρα την λήξη ενός αγώνα.
Νομίζω ότι το βασικό στοιχείο στης εθνικές/ιστορικές επετείους που επιλέγουμε να τιμούμε δεν είναι η έναρξη, ή η λήξη μιας προσπάθειας, αλλά η δόξα που συνοδεύει ένα γεγονός και το διαχρονικό μήνυμα που εκπέμπει. Κατ’ αντιστοιχία, δεν θα έπρεπε να τιμούμε τις Θερμοπύλες, διότι εκεί ηττήθημεν, εν τέλει.
Και κατά την εμπλοκή μας στον Β΄ ΠΠ και κατά την επανάσταση του 1821, το μεγαλειώδες γεγονός υπήρξε η έναρξη του αγώνα. Εκεί παρατηρήθηκε ομοψυχία, εκεί εμφανίστηκαν αρετές μας, τις οποίες αξίζει να μνημονεύουμε. Αντιθέτως, η λήξη αυτών των περιόδων συνοδεύτηκε από σκαιά γεγονότα εμφυλίων συρράξεων και ξένων παρεμβάσεων.
Συμπληρωματικώς, η απελευθέρωση της Ελλάδος, το 1944, υπήρξε, τρόπον τινά, νομοτελειακή, οι κατακτητές απεχώρησαν οικειοθελώς, λόγω γενικής υποχωρήσεως, δεν εξαναγκάστηκαν σε αυτό από κάποια ελληνική προσπάθεια, άξια λόγου.
Συν τοις άλλοις, ας μην λησμονούμε, ότι η 28η/10 είχε καθιερωθεί εξ αρχής
στην λαϊκή συνείδηση ως μια σημαντική ημερομηνία και εορτάσθηκε αυθορμήτως, στις
28/10/1941, στην κατεχόμενη Αθήνα! Αξίζει να διαβαστεί η σχετική μαρτυρία του
Κων/νου Τσάτσου, ενός εκ των υποκινητών των φοιτητικών εκδηλώσεων μνήμης, τότε.
http://frear.gr/?p=2501
Όλα τα ανωτέρω δικαιολογούν απολύτως, κατά την γνώμη μου, την "παρέκκλιση" από τα καθιερωμένα στερεότυπα των λοιπών ευρωπαϊκών επετείων για τον Β΄ ΠΠ.
ΥΓ:
Έχω την αίσθηση ότι η «επίθεση» κατά της 28ης/10 και η προσπάθεια αντικαταστάσεώς της από την επέτειο απελευθερώσεως των Αθηνών, σχετίζεται και με τα ιδεολογικά συμπλέγματα κάποιων να ενισχύσουν την υστεροφημία του Ε.Λ.Α.Σ. εις βάρος αυτής του Ι. Μεταξά.
Στο ίδιο πλαίσιο, εκτιμώ πως εντάσσονται και κάποιες καινοφανείς θεωρίες που επιδιώκουν να αποδώσουν την δόξα της (στρατιωτικής) νίκης στον - δήθεν απείθαρχο και παρακούσαντα - στρατηγό Κατσιμήτρο, υποβαθμίζοντας τον ρόλο της ηγεσίας Μεταξά (πρωτίστως) και Παπάγου.
Σε αντίκρουση αυτών των ισχυρισμών, προτείνω την μελέτη των ακολούθων τεχνικών στρατιωτικών αναλύσεων, για την οργάνωση και διεξαγωγή του πολέμου, το 1940.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.