Διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Ευαγγέλου Κοροβίνη για το ιδιάζον πολιτικό καθεστώς της Κίνας, υπό το πρίσμα της εξελίξεως των θεωριών του Engels και του Marx (με εκτενή εισαγωγή σε αυτές).
Επί του πρακτέου, καταλήγει σε μια "προκλητική" θέση, ότι ένα ανελεύθερο καθεστώς, όπως της Κίνας, αλλά με έμφαση στην αξιοκρατική επιλογή των στελεχών του κρατικού μηχανισμού, μπορεί να είναι καλύτερος υπερασπιστής των συμφερόντων του συνόλου, από ένα αντιπροσωπευτικό "δυτικού" τύπου, όπου η παρέμβαση των ισχυρών του πλούτου και των ΜΜΕ μπορεί να το εκφυλίσει σε "ολιγαρχία του πλούτου".
Η εν γένει συλλογιστική παραπέμπει ευθέως στην θεωρία του Αριστοτέλους περί "ορθών" και "ημαρτημένων" εκδοχών ενός πολιτεύματος ["Πολιτικά", Βιβλίο Γ΄, 1279α17-1279β10], κατά την οποία ένα πολίτευμα κρίνεται όχι βάσει των εξωτερικών γνωρισμάτων του (ποιός ασκεί εξουσία), αλλά της πρακτικής εφαρμογής του (πώς και υπέρ ποίου ασκείται η εξουσία). [1]